نام: هم نام و هم کنیه با پیامبربزرگ اسلام

پدر: امام حسن عسكرى(ع).

مادر: نرجس.

القاب: حجت، خاتم، صاحب الزّمان، قائم، منتظَر، و از همه مشهورتر مهدى.

شكل: چون ستاره درخشان نورانى، و داراى خالى سیاه بر گونه راست.

زاد روز: شب نیمه شعبان 255، هنگام طلوع فجر.

زادگاه: شهر سامراء.

از حسین مظلوم تر آقای هم عصر شماست

العجل هاتان دروغ و کوفه هم شهر شماست

گوشتان «هل من معین» صاحبش(عج) را کر شده؟

خب دلیلش لقمه های همچنان زهر شماست

ماجراهای حسین تنها برای گریه نیست

عبرتی تلخ است و اکنون این زمان بهر شماست

خون اصغر، دست سقا، رنج های زینبی

قیمتی حد هدایت دارد و نذر شماست

بر قدم هایت نظر کن در کدامین لشکری

با ولایت همرهی یا قسمتش قهر شماست؟

بی تعارف بی ولایت یا حسین گفتن جفاست

مسلِم مهدی خود بشناس هم عصر شماست

هر صبح و شام بهر خدا گریه می کنی^{۱
با یاد سید الشهدا گریه می کنی}

داغ حسین در همه دلها نهفته است
با روضه های کرب و بلا گریه میکنی

اکبر به خُلق و خَلق شبیه پیمبر است

بر این شبیه بدر الدجی گریه می کنی

قاسم امانت حسن و یادگار او
^{بر این شهید پر ز بها گریه می کنی}

بر این شهید پر ز بها گریه می کنی

عباس دست و فرق و دو چشمش شهید شد
بر پاره های مشک سقا گریه می کنی

خم گشت ناگهان کمر شاه عالمین
از داغ پهلوان وفا گریه می کنی

شش ماهه را تو شنیدی چه آمده

بر صبر مادر شهدا گریه میکنی

آخر امام حق است آن که سر جداست
از ننگ کوفیان و جفا گریه می کنی

یک دختر سه ساله یتیم است و پیش او

بردند هدیه ای که چرا گریه می کنی

خون گریه می کنی  چو ز زینب خبر رسد
با یاد غربت اسرا گریه می کنی

می خواهی انتقام بگیری ولی کمند
یاران و ما زیاد و شما گریه می کنی

هربار می رسد به سما بانگ العجل
یا آنکه "منتقم تو بیا" گریه می کنی

از شیعه های غافل و سرگرم کار خود!
از مدعین غرق ریا گریه می کنی

سیصد نفر هنوز نشد خالصانه یار؟!!
با شکوه ای که هست بجا گریه می کنی

علاوه بر اینکه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه)

چشم خداست و تمام زندگی

ما را می بیند، در هفته دو بار نامه اعمال ما خدمت

ایشان عرضه می شود و

عملکردهای مارا ملاحظه می فرمایند و براساس

آنچه عمل کرده ایم، با ما

رفتار می کنند.

آیا می خواهید بدانید فاصله ما با امام زمانمان

چقدر است و معنای غربت و

تنهایی چیست؟ 

به این چند جمله ساده و عامیانه خوب دقت

بفرمایید؛ به ما فرموده اند که روز

جمعه احتمال ظهور حضرت ولی عصر(ارواحنافداه)

بیشتر است. “یامولای

هذایوم الجمعه و هو یومک المتوقع فیه ظهورک”

حال اگر عصر جمعه ای بعد از نماز مغرب و عشاء،

کسی به ما بگوید که امروز

هم گذشت و امام زمان (ارواحنا فداه) ظهور

نفرمودند و سپس چند لحظه بعد

به ما خبر بدهند که از امروز مثلاً سیب زمینی

کیلویی بیست تومان گرانتر

شده است، شما را به خدا قسم برای کدام

یک از این خبرها بیشتر

ناراحت می شویم؟ برای کدام یک بیشتر

دلهره پیدا می کنیم؟

نگران کدام یک می شویم؟؟؟

دل من خون شد ازین غم، تو کجایی؟

و ای کاش که این جمعه بیایی!

دل من تاب ندارد، همه گویند به انگشت اشاره،

مگر این عاشق دلسوخته ارباب ندارد؟

دنيا بداست بي تو مکان بدي شده است 

اي صاحب زمانه ! زمـان بدي شده است 

حتّي پيــامي از تــو به اينــجا نمـي رسد 

بعد از تو باد ، نامه رسان بدي شده است 

برگـــرد تا هـــواي زميـــن را عــوض کني 

حالا که نيستي خفقان بدي شده است 

حالا که نيستي همه ساکت نشسته اند

حتـــي زبـان شــعر، زبان بدي شده است 

ساعت ، به سرعت و نگران پيش مي رود 

اين تيــک تــاک ها هيجان بدي شده است 

دســـت مرا بـــگير که يـــخ زد بـــدون تــو 

جــــان مــــرا بگير که جان بدي شده است!

یه روزی توی یه دانشگاه دانشجویی به استادش گفت:استاد اگر شما خدا را

به من نشان بدهید عبادتش می کنم تا وقتی خدا را نبینم اورا عبادت نمی

کنم. استادبه انتهای کلاس رفت وبه آن دانشجو گفت : آیا مرا می بینی؟

دانشجو پاسخ داد: نه استاد وقتی پشت من به شما باشدمسلما شما

را نمی بینم. استاد کنار او رفت نگاهی به او کرد وگفت:

تا وقتی به خدا پشت کرده باشی او را نخواهی دید. آن استاد کسی نبود

جز علامه جعفری...

به امید ظهور...

محبوب من....

کم گذاشتم برایت

تو را گریاندم با کارهایم 

عفو بفرما

قلبم

به

عشق شما 

می تپد

واما مهدی جان 

میبینی مرا ک هنوز سردرگمم

در مسیرم

در هدفم

در انتخابم 

من کم آوردم درتصمیمم

من وامانده ام

ازاین تقدیر

از هیاهوی این دنیای وانفسا

چه شد که این شدم

چه شد که شک جای یقین را گرفت

چه شد که هنوزم که هنوز است

نمیدانم تکلیفم را

کمک کن این زنگار ک بر دل حقیر نشسته

زدوده شود

تا شاید آرام گردد

تا شاید بیابد مسیر گمشده ی خود را

اللهم عجل لولیک الفرج

بين كسانى كه به راستى، حقيقتى را باور دارند و آنان كه

مدعى باور داشتن چيزى هستند تفاوت از 

زمين تا آسمان است. مانند تفاوت عشق تا شعار.

عشق آسمانى است و عشق ورزيدن كار اهالى آسمان!

شعار زمينى است و شعار دادن حرفه زمينى‏ها!

منتظران واقعى به امامشان عشق مى‏ورزند.

مدعيان انتظار، تنها شعار مى‏دهند.

منتظران واقعى در پى اصلاح وضعيت موجودند.

مدعيان انتظار، هر نوع اصلاحى را محكوم مى‏كنند.

منتظران واقعى تلاش مى‏كنند تا موانع ظهور را بشناسند و آنها را برطرف

كنند.

مدعيان انتظار، منتظر مى‏مانند تا امام غايبى بيايد و امور را به صلاح آورد

منتظران واقعى انتظار را تكليف و رسالت مى‏داند.

مدعيان انتظار براى رفع تكليف منتظرند.

منتظران واقعى، براى استقرار عدالت تلاش مى‏كنند.

مدعيان انتظار، استقرار عدالت را موكول به ظهور منجى غيبى مى‏دانند.

منتظران واقعى، در مقابل ظلم و فساد ايستادگى و مبارزه مى‏كنند

مدعيان انتظار، با عوامل فساد و ظلم تنها در دل مخالفت مى‏كنند نه در عمل

منتظران واقعى تلاش مى‏كنند تا حكومتهاى باطل را براندازند و خود زمينه‏

ساز حكومت عدل و ايمان گردند.

مدعيان انتظار، اساساً هيچ حكومتى در زمان غيبت را حكومت حق نمى‏دانند

و معتقدند بايد منتظر شد تا خود امام بيايد و حكومت كند.

منتظران واقعى، امر به معروف و نهى از منكر مى‏كنند كه سنت همه

صالحان عالم است.

مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بى‏تفاوتند.

منتظران واقعى، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.

مدعيان انتظار، به سرنوشت خود و جامعه نمى‏انديشند و اقدام جدى‏اى

در عرصه‏هاى اجتماعى و اصلاحی نمی کنند.

منتظران واقعى، در برابر آزارها و تكذيبها مقاومت مى‏كنند.

مدعيان انتظار، آنقدر محافظه‏كارند كه مورد آزار و تكذيب قرار نمى‏گيرند.

عشق آسمانى است و عشق ورزيدن كار اهالى آسمان!

شعار زمينى است و شعار دادن حرفه زمينى‏ها!

منتظران واقعى، بانشاطند و اميدوارانه به آينده مى‏نگرند.

مدعيان انتظار، مأيوس‏اند و دل‏خسته.

مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بى‏تفاوتند.

منتظران واقعى، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.

مدعيان انتظار، مأيوس‏اند و دل‏خسته.

منتظران واقعى، زندگى فردى و اجتماعى خود را براساس آنچه در انتظار اويند

سامان مى‏دهند.

مدعيان انتظار، نه در زندگى فردى نه در زندگى اجتماعى خود هيچ تأثيرى از

آنچه انتظارش را

مى‏كشند، نمى‏پذيرند.

واما شما چه گونه اید؟؟؟؟

انتخاب با شماست....

مهدی جان!

سئوالی ساده دارم از حضورت

من آیا زنده ام وقت ظهورت

اگر که آمدی من رفته بودم

اسیر سال و ماه و هفته بودم

دعایم کن دوباره جان بگیرم

بیایم در رکاب تو بمیرم

شیعیان هر دوره از امام خود به نحوی مراقبت می کردند

ولی کوفیان...... امامشان را با چندیم دینار فروختند و....

بیاید کوفیا زمانه خود نباشیم و به یاری امام  تنها و غریب

خود بشتابیم و از جان مایه بگذاریم ونهایت

تلاشمان را برای شناساندنشان به جهان وتنها و غریب

نگذاشتن ایشان بکنیم و در نهایت به

وظیفه ی همگانی انتظار صادقانه نیز عمل کنیم تا از

مخلصان آن بزرگوار شویم.

به امید روز ظهور